Klik op de afbeelding
voor het filmpje van David.
Lees hieronder zijn verhaal.
Het verhaal van David
Van cliënt naar ondernemer
Ik had een wat mindere periode achter de rug. Na een tijd arbeidsongeschikt te zijn geweest was ik er weer aan toe om te gaan werken. Ik was toe aan een goede plek waar ik weer werkritme op kan doen, reïntegreren en het vertrouwen in mezelf terug te vinden op het werk. Ik heb geprobeerd om in een kledingzaak te werken. Gesolliciteerd; maar dat is het niet geworden.
Op een dag belde Joost (coördinator van de Novalishoeve op Texel) me op met het verhaal dat de Novalishoeve nu zelf het ijs maakt en dit ook met ijskarren over het eiland wil verkopen. Hij zag in mij wel de
geschikte persoon om dit te gaan doen. Ik was een aantal jaren geleden cliënt bij de zorgboederij en heb daar aan mezelf kunnen werken om meer in balans te
zijn en uiteindelijk op eigen benen te staan. Ik woon nu zelfstandig op het eiland. Joost zei dat het een beetje zo moest worden dat dit een eigen onderneminkje van mij werd. Ik was hier wel positief over en zag dit als een uitdaging.
Ik ben gaan vragen bij het UWV wat de mogelijkheden zijn in mijn situatie. De constructie is zo dat ik nu werk via een
uitzendbureau voor de Novalishoeve. Dit met een speciaal verdienmodel. Voor een bepaald bedrag dat ik omzet, wordt er een aantal aantal uren opgeschreven bij het uitzendbureau. Dit is stimulerend. Je kunt in een paar uur veel omzetten en als het wat minder gaat zul je moeten kijken hoe je wel beter kunt omzetten.
Gelukkig had ik net mijn rijbewijs gehaald en mag hiermee op de ijsbrommer rijden. Voor iedereen was het iets nieuws. Er moet nog veel ontdekt worden. Het is leuk om ergens mee te starten en zo het proces in te gaan.
Uitstraling is belangrijk
Om een product te verkopen is het fijn als je een beetje kennis over het product hebt. Daarom heb ik een keer met Fabrizio afgesproken (de kok van de Novalis- hoeve die het ijs maakt.) Hij heeft mij het een en ander over ijs verteld en laten zien hoe het gemaakt wordt.
Afgelopen seizoen ben ik veel op pad geweest met de ijsbrommer. Van te voren zorg ik dat de kar schoon en netjes is. Hygiëne en uitstraling is belangrijk. Na alles te hebben voorbereid gaat het ijs mee en rijden maar.
Ik heb op een wekelijkse zomermarkt gestaan en op evenementen zoals landbouwdag. Ik mocht op de opening van een winkel staan. Op een a4-tje had ik gemeld dat ik ook in te huren ben en graag ijs kom scheppen op locatie. Hierdoor ben ik een meerdere keren gevraagd om bij een groepsaccommodatie ijs te scheppen voor meer dan 100 man. Ik heb op een paar trouwfeestjes gestaan waarvan eentje in een schapenboet was midden in een weiland. In het gras rijdt de brommer niet dus we hebben hem toen een heel eind moeten duwen.
Allemaal leuke nieuwe ervaringen opgedaan en dus ook op dat moment minder leuke ervaringen. Bijvoorbeeld brom- merpech. Ik heb een keer de tank leeg gereden. Ik stond zonder benzine ergens stil langs de weg te wachten op hulp. Er kwamen fietsers voorbij en ik bedacht me dat ik gewoon ijs (verkoopwaar) bij me had. Er stopten fietsers. Ze kochten een ijsje. Ondanks die stomme actie ik werd ik er bewust van dat die kar een grote stopkracht heb en het ijsventen werkt.
Goede en mindere dagen
Ook hebben we een plek gehuurd van Staatsbosbeheer waar we mogen staan met de ijskar. Deze plek ligt vlakbij het strand, tussen het bos en de duinen
in. Als ik naar deze plek rijdt vanaf de boerderij ga ik door het bos. Ik vind het een mooi ritje. De plek waar ik sta is een grasveldje tegen een fietspad aan en daarnaast ligt een weg waar ook auto’s rijden. Op deze plek staat een picknickbank en wat boomstammen waar op je op kan zit- ten. Wat mij betreft een topplek om even van een ijsje te genieten. Deze plek staat op een punt waar verkeer van drie kanten kan komen. Er komen veel fietsers langs en velen stoppen voor een ijsje. Mensen zetten zelfs de auto aan de kant en komen bij mij een ijsje halen.
Een zonnige dag, mensen aan het genieten van een ijsje en als ze weer weg gaan, melden ze nog even dat ze het heerlijk
ijs vinden. Dan ben ik blij. Het is fijn om mensen blij te maken met een goed product.
Natuurlijk zijn er ook mindere momenten, dat de weersomstandigheden niet mee zitten, dat er een tijd lang geen klanten zijn. Daar liggen juist de uitdagingen. Dan ga ik kijken wat ik anders kan doen om wel meer om te zetten die dag. Er zijn goede en mindere dagen. En met die mindere dagen kijk ik ook terug naar juist hele goede dagen, dagen dat je een paar uur achter elkaar ijs staat te scheppen.
Leren ondernemen
Door hiermee begonnen te zijn heeft mij nu al veel gebracht. Van iemand die een tijdje niet kon werken en het vertrouwen in zichzelf had verloren, heb ik weer aardig wat stappen gezet en ik ervaar groei. Omdat ik de eerste ben die dit is gaan doen in deze constructie is het allemaal nieuw en onbekend. Dit vond ik erg spannend. Door het wel allemaal aan te gaan kreeg ik weer wat zelfvertrouwen waardoor ik mij beter in mijn vel voel. Van dit werk kun je leren ondernemen en het dwingt je creatief te zijn als je wilt verkopen. Vooral als het even niet meezit. Dat is wat ik ook voor dit seizoen wil doen: nog meer ijs verkopen! Het is leuk om al een seizoen mee gemaakt te hebben, ervan te leren en te verbeteren.
Soms denk ik het is maar een baantje als ijscoman. Misschien is dat het ook wel maar voor mij heeft het nu al veel meer betekend dan dat. Uitdaging, ik kan uitoefenen waar ik voor heb geleerd (detailhandel), meer van mezelf te laten zien, ervaring opdoen en nieuwe dingen leren. Het heeft me betaald werk opgeleverd bij de Novalishoeve waar ik als bewoner binnenkwam en nu personeel ben. Dit voelt bijzonder. Het is een plek waar ik de ruimte heb om me verder te ontwikkelen. Als het geen ijsseizoen is, werk ik in de winkel op de Novalishoeve. De eerste stappen naar werk zijn gezet. Soms lijkt werk gewoon werk. Werk vind ik mooi omschreven als: betekenis geven. Voor mij heeft het al veel betekend, en soms denk ik … het is maar een baantje als ijscoman…
Een keer stond ik ijs te verkopen op de markt. Ik was al een beetje aan het oprui- men, kwam er net voordat de markt ging sluiten nog een moeder met haar dochter- tje aan. Ze vroeg of ze nog een ijsje moch- ten. Opgelucht waren ze toen ik ja zei. De moeder zei me dat haar dochtertje de hele markt al in spanning was en vroeg of ik er nog wel zou staan. Ze vertelde me ook dat haar dochtertje zelfs over de ijscoman heeft gedroomd. Opeens kwam ik tot het besef. Ja natuurlijk. De ijscoman!
> klik hier voor de korte versie van het jaarverslag 2015 met het verhaal van David
> klik hier voor het complete jaarverslag