Het motief van Monique

“De blijdschap die je tegemoetkomt, geeft je motivatie om je werk te doen”

Monique is senior woonbegeleider op Midgard. Ze werkt er inmiddels zo’n twaalf jaar. En vanaf het begin op de Iphisgroep. Monique had haar opleiding activiteitenbegeleiding afgerond in 1997. Haar belangstelling lag vooral bij het gevangeniswezen.
Monique: “Wat brengt iemand tot zijn daden? Wat is de oorzaak? Is het gedrag van iemand te beïnvloeden? Dat waren vragen waar ik mee bezig was. Een super leerzame tijd! Ik had ook kunnen kiezen voor de gehandicaptenzorg, maar daar zag ik toen niets in.”

In die tijd gingen veel gevangenissen dicht. Na haar opleiding ging Monique aan de slag op het boerenbedrijf van haar partner/schoonouders. Na negen jaar zocht ze iets anders. “Ik voelde me – als moeder van twee kinderen – te kwetsbaar om te solliciteren naar een functie in de gevangenis, al ging mijn hart daar wel naar uit. Ik schreef een open sollicitatiebrief naar Midgard en werd aangenomen.
Al heel snel voelde ik: ik ben hier thuis. Er was geen haar op mijn hoofd die nog dacht aan een ander soort baan.”

Spiegel
“De bewoners houden ons een spiegel voor. Je werkt en leeft met elkaar. Ik ga altijd met veel plezier naar mijn werk; elk dag beleef ik als een feestje. Door bezuinigingen een paar jaar geleden werd het werk wel zwaarder, maar toch… elke keer als ik op de groep kom en bewoners zie die blij zijn als ze jou zien en meteen een verhaal met je willen delen… ja… dat is toch geweldig!

Je gaat een verbinding met elkaar aan. Als je probeert je in de ander te verdiepen, dan komt dat ook heel dicht bij jezelf… ik weet niet hoe ik het anders moet verwoorden… maar zo voelt dat voor mij in ieder geval. Kijk.. je wilt het gewoon zo fijn mogelijk bij elkaar hebben.
Als je niet goed in je vel zit, dan wordt dat meteen opgepikt. Dan is er ineens iemand die je een knuffel geeft, of – als je achter de computer zit omdat je je even af wilt sluiten – je rug masseert. Het is echt: zorgen voor elkaar!”

Hoe zorgen de bewoners dan voor jou?
“Door te laten merken dat ze blij met je zijn. Je krijgt veel complimenten voor wat je hebt gedaan en ook voor wat je nog voor ze gaat doen. Ik voel me wel eens bezwaard. Dan denk ik: het is gewoon mijn werk hoor… ik word ervoor betaald. Maar het is natuurlijk wel heel erg lief! Het is fijn om van betekenis te zijn. Het is een mooie wisselwerking: de blijdschap die je tegemoetkomt, geeft je motivatie om je werk te doen.
Er is groot onderling vertrouwen. Ik ben ook nooit bang als ik in een situatie kom die niet fijn lijkt. Dat kan alleen omdat je – en soms al jarenlang – en verbinding met elkaar hebt.

Coach
“Sinds een half jaar ben ik coach voor de cliëntenraad. Daar heb ik een half jaar geleden een cursus voor gedaan. Ik wilde wel ontdekken wat dat was. In die cursus werd je bewust gemaakt van jouw positie als begeleider van een bewoner. Dat kon blijken uit de taal die je gebruikt. Bijvoorbeeld: ‘Ik nam er twee mee naar het zwembad’. Hoezo ‘er’…? Het zijn geen pakketjes! Het zijn ménsen, zoals jij en ik.
Ik ben daar ook met ons team mee aan de gang gegaan. Veel gaat over eigen regie van de bewoner. Voor je het weet ben je sturend bezig. Wie zijn wij om voor anderen te beslissen?