Terug naar Hoofdpagina
Dat we goed proberen aan te sluiten op wat de bewoner wil, vanuit een positieve bejegening waarin veel ruimte is voor de bewoners om te mogen zijn wie ze zijn. Niet aansturen vanuit een beheersmatige structuur, maar vanuit een gelijkwaardige relatie.
Toen we als team de eerste voorlichting kregen over Beelden uit de Praktijk, merkte ik in het team wat terughouding; ze vonden het vooral spannend. Je maakt je kwetsbaar; je laat toch in je keuken kijken. Maar het werd al snel duidelijk dat het een methode is die niet de bedoeling heeft om je te beoordelen, maar die je informatie geeft van waaruit je als team verder kunt groeien.
In de terugkoppeling was veel te lezen en te horen over de zaken die goed gingen en die wij als heel normaal beleefden, zoals de sfeer in het team. Maar ook dat je met verschillende onderlinge kwaliteiten hetzelfde kunt nastreven. Je las in het evaluatieverslag ook over elkaars creatieve oplossingen in bepaalde situaties. Dat was natuurlijk heel leuk en stimulerend om terug te krijgen!”
Objectief
“Het mooie aan Beelden uit de Praktijk is dat het een objectief instrument is. En dat er geen waardeoordeel in zit. Het spiegelt in geschreven vorm wat er op het huis wordt waargenomen. Meer niet.
De waarnemer is als een vlieg op de muur. Medewerkers wenden er ook snel aan; ze merkten de waarnemer naar verloop van tijd niet eens meer op.”
Verrassend
“Het was voor veel medewerkers wel een verrassing om zoveel positieve feedback te krijgen. Wat bijvoorbeeld naar voren kwam was dat er een goed fundament stond; dat we vanuit een warm hart op de groep staan. Dat we goed proberen aan te sluiten op wat de bewoner wil, vanuit een positieve bejegening waarin veel ruimte is voor de bewoners om te mogen zijn wie ze zijn. Niet aansturen vanuit een beheersmatige structuur, maar vanuit een gelijkwaardige relatie.
We doen al veel, en willen dat meer gaan vastleggen. We zijn nu ook aan het kijken of we vanuit die terugkoppeling een gezamenlijke visie kunt neerzetten.”
Hadden jullie een concrete onderzoeksvraag?
“Jazeker, die was gericht op een cliënt met moeilijk verstaanbaar gedrag. Hoe kunnen we diegene goed begrijpen? Wat wil het voor ons soms moeilijke gedrag ons zeggen, hoe kunnen het ombuigen naar iets positiefs?
Daar hebben we onder andere over teruggekregen dat het gedrag als een signaal kan worden gezien om gehoord te worden, om gezien te worden. Om juist ook contact te willen met de medebewoners en ons als medewerkers. En gaan daar met het team en de orthopedagoog op door.
We gaan meer aandacht geven en verdiepen ons ook momenteel in de biografie. Waar komt diegene vandaan? Welke weg is er bewandeld tot nu toe? Dat blijkt al heel verhelderend. Opvallend is dat in deze Coronaperiode waarin we meer met elkaar op de groep met de bewoners zijn, dat dat al een heel goede uitwerking heeft.”
Terug naar Hoofdpagina