“Soms kun je beter luisteren door even stil te zijn”

 

Luisteren en … doen! staat bij de Raphaëlstichting als thema al een poos centraal. Hoe logisch is het dan om als voorbereiders van een bewonersbijeenkomst bij de bewoners het oor te luister te leggen. Hoe zien zij zo’n bijeenkomst voor zich? Waar zou het over kunnen gaan?

 

In een gesprek met de CCR-C (Centrale Cliëntenraad Cliënten) kregen we te horen dat ze ons (de medewerkers) niet altijd begrijpen. “Er wordt in te ingewikkelde taal met ons gepraat.” “We worden niet altijd gehoord.” “We begrijpen elkáár ook niet altijd”.
Kortom: communicatie! En wat kunnen we doen om dat te verbeteren. Daar moest het over gaan. Maar… het moest ook een hele léuke middag worden. Er moest veel gelachen worden. Daarom het verzoek om de reiziger (van eerdere bewonersbijeenkomsten) weer langs te laten komen.

En zo geschiedde!

 

Zeggen wat je wilt
Plm. 70 bewoners en 20 medewerkers gaven gehoor aan de uitnodiging voor de bijeenkomst “Spreek je uit” op 18 september op Breidablick. De inloop was om 12:00 uur. Het liep meteen storm voor een lekkere lunch (dank je wel medewerkers van De Kosterij!).
Je kon ook al je kleur kiezen van de werkgroep waar je aan mee wilde doen. De keuze was reuze: euritmie, toneel, mime, muziek, schilderen (2x!), vilten en boetseren.
En… je kon je uitspreken voor een videocamera (‘Achterwerk in de kast’). Daar kon je alles zeggen wat je wilde: wat je van de dag vond, hoe je heette, waar je van hield, het maakte niet uit! (zie kader).

 

Om 13:00 werden we welkom geheten door Irene van Breidablick. Ze kwam net een beetje op stoom tot ze bruusk werd gestoord door… jawel hoor… de reiziger!

Maar wat hij kwam vertellen was moeilijk te verstaan. Eerst sprak hij met zijn mond vol, toen te snel, daarna te langzaam en toen ging hij ineens de Troonrede voorlezen! Wát een moeilijk woorden! En ja hoor.. daarna ging hij zingen! Want.. “zo kun je ook een boodschap overbrengen”.

Dat is wel waar natuurlijk. Toen hij was uitgezongen begon hij ineens druk te appen. Toen werd het Irene te dol! Dát ging te ver! “Is dát nu communiceren. Als jij ineens gaat appen?”, zie ze.
Ineens had hij de Reiziger een grandioos idee: op reis gaan naar de plek waar er héél goed gecommuniceerd werd: de verkeerstoren in Schiphol! En wég was hij!

 

Blij, Bedroefd en Meer
Na het bezoekje van de reiziger, vertelde Irene over de het verloop van de dag en ging iedereen uiteen in de werkgroepen.

Op het gras voor de zaal werd ge-euritmiet, op het terras was de viltwerkgroep actief. In de zaal werd druk geïmproviseerd met leuke toneelopdrachten (en klonken er mooie aria’s…). In het schoolgebouw speelden clowns Blij, Bedroefd en meer.
De boetseerwerkgroep maakte mooie beelden die met luisteren en spreken te maken hadden. Bij het schilderen werd er geoefend in sámen een schilderij maken en te schilderen vanuit een cirkel. Uit een van de ruimtes klonk aanzwengelend trommelgeluid afgewisseld met zang. Kortom: op allerlei manieren (verbaal en non verbaal) werd er geëxperimenteerd met luisteren en communiceren.

Het was te merken dat bewoners het erg leuk vonden elkaar te ontmoeten. Er ontstonden mooie gesprekken.

 

Wát een aandacht!
Na de theepauze waren de presentaties. Ook hier viel op hoe goed er naar elkaars werk en inbreng gekeken en geluisterd werd. Een van de hoogtepunten was wel een gezongen ode aan de stad Haarlem en ook een van Amsterdam. Prachtig! Maar iédereen die iets te vertellen had, of iets liet zien, kreeg een hartelijk applaus! Wát een aandacht! En wat een plezier!

Op de vraag – aan het einde – wat er deze middag ‘had gebracht’, welke vondsten op het gebied van het communiceren er waren gedaan, kwamen mooie opmerkingen:

 

Soms kun je beter luisteren door even stil te zijn”
“Er moet een brug zijn tussen mensen, anders kun je niet communiceren”
“Er moet vooral veel gelachen worden!”

Dit moeten we meer doen; supergezellig!”

Er is moed voor nodig om je klein en kwetsbaar te laten zien.”
“Hoe ouder je bent, hoe ‘zachter’ je wordt.”

Je kunt met alles communiceren, zelfs met je wenkbrouw.”

“Volgend jaar weer!”, klonk het. En jazeker: volgend jaar is er weer een bewonersbijeenkomst! En waar die over zal gaan… dat horen we dan weer van de bewoners zelf.

 

Wordt vervolgd!

 


Klik hier voor het Nieuwsbrieven archief.