Terug naar Hoofdpagina

Korte schets van de zorg bij de Raphaëlstichting
De Raphaëlstichting wil een maatschappelijk verantwoorde, duurzame en eigentijdse zorgaanbieder zijn, die zich laat inspireren door de inzichten vanuit de antroposofie. Wij willen het voor cliënten en medewerkers mogelijk maken zich naar lichaam, ziel en geest te ontplooien door hen het vertrouwen en de ruimte te geven om initiatieven te nemen.

Bij de begeleiding, verpleging en behandeling staat de individuele ontwikkeling centraal. Ieder mens, ook de mens met een verstandelijke en/of lichamelijke beperking of een psychiatrisch aandoening, kent eigen groeimogelijkheden. Daarbij richten wij ons niet alleen op wat niet goed gaat, maar vooral ook op wat er wél goed gaat en op het versterken van het gezonde. Hierbij willen wij het accent leggen op kwaliteiten, talenten, wensen en mogelijkheden van de mensen die aan onze zorg zijn toevertrouwd. Wij sluiten aan bij díe thema’s die er écht voor de cliënt toe doen en stemmen daar naar beste vermogen op af. De cliënt heeft hierbij zeggenschap over hoe de zorgverlening relationeel wordt vormgegeven.

(Be)sturingsfilosofie
De Raphaëlstichting heeft een besturingsfilosofie die lopende 2018, 2019 en 2020 in praktijk is gebracht door het bestuur en de locatieleiders. Deze besturingsfilosofie is tweeledig:

a. Luisteren als kwaliteitsopgave
Enerzijds is de afgelopen jaren door bestuur en locatieleiders ingezet op het betrekken van de relevante belanghebbenden bij de dialoog over de opgaven waar de Raphaëlstichting en de locaties van de Raphaëlstichting voor staan. Wij wilden het graag samen doen, openheid in het verzorgen van een gezamenlijk proces en het nemen van eigenaarschap is een samengedragen verantwoordelijkheid. Dit eigenaarschap hangt samen met de rol binnen de instelling of binnen een proces. Eigenaarschap vraagt ook helderheid en transparantie in hoe besluiten tot stand komen, wie er op welke momenten bij wordt betrokken (en wie niet), wanneer er besluiten verwacht mogen worden en welke keuzes eraan ten grondslag liggen. Dit is een grote opgave voor de Raphaëlstichting, omdat er zeer veel (verschillen- de) belanghebbenden zijn en doordat de locaties een grote mate van zelfstandigheid hebben.

b. In verbinding sturen op leren en ontwikkelen
Anderzijds is de aandacht voor leren en reflecteren geïntensiveerd. Aandacht voor leren en reflecteren is een andere vorm van sturing dan controle. Dat is voor alle betrokkenen wennen. Het betekent niet dat er geen controle meer nodig is, dat resultaten niet meer tellen of dat regels en afspraken vrijblijvend zijn. Een versterking van de reflexiviteit in de organisatie betekent wel dat de Raphaëlstichting naast sturen op opvolging en resultaten (de uitkomstkant van het zorgproces), ook aandacht wil hebben voor de inputkant. In plaats van alleen zekerheid te zoeken in de controle en beoordeling achteraf, willen het bestuur en de locatieleiders ook zekerheid halen uit het zelfcorrigerende vermogen en leer- vermogen van professionals alsmede uit de kritisch-stimulerende rol van cliënten, familie/verwanten en andere belanghebbenden (bijvoorbeeld externe deskundigen).

Zorgvisie
Met haar huidige zorgvisie wil de Raphaëlstichting alle bij de zorg betrokken mensen – medewerkers, cliënten, ouders/verwanten en vrijwilligers – een perspectief bieden in het licht waarvan zowel de praktische handelingen, als de beleidsmatige opvattingen beoordeeld kunnen worden. Deze zorgvisie heeft drie hoofdlijnen die het zorgbeleid en de zorgpraktijk richting geven.

Zorgen voor het zichtbare – verzorging van het lichaam
Mensen zijn voor elkaar zichtbaar, doordat zij met hun lichaam deel uitmaken van de zintuiglijk waarneembare wereld. Door hun zintuigen kunnen zij elkaar en de wereld ervaren en leren kennen. Zintuigen moeten zoveel mogelijk geactiveerd worden en de mens moet ze actief leren gebruiken. Bij ieder mens vraagt dit om een individuele benadering. In de zorgverlening wordt binnen de Raphaëlstichting geprobeerd voor iedereen het midden te vinden tussen te veel en te weinig indrukken. De materialen, kleuren, geluiden, geuren, enzovoort waarmee wij ons omringen, dienen de gezondheid te bevorderen. Door milieuvriendelijke zorg voor een sfeervolle omgeving wordt het lichamelijke welzijn bevorderd. Gezonde voeding op basis van biologische(dynamische) producten biedt daarbij een belangrijke ondersteuning.

Zorgen voor het innerlijk leven – bemiddeling van de ziel
Onze waarnemingen beantwoorden we in ons innerlijk met gevoelens. We hebben er gedachten over en willen iets veranderen. We dragen een schat aan herinneringen, voorstellingen en oordelen in ons, een schat aan ervaring die dagelijks groter wordt. Door mooie ervaringen bloeit het innerlijk leven op. In de zorg wil men binnen de Raphaëlstichting niet primair de problemen bestrijden, maar vooral de gezonde vermogens versterken. De zorgverlening is erop gericht de ander te helpen zijn innerlijke leven te verbinden met de omringende wereld en met de mensen om hem heen en hem te helpen zijn innerlijke zelfstandigheid te vergroten. Het actieve innerlijk leven beslaat drie gebieden: het gebied van het bewustzijn (cognities), het gebied van de zieleroerselen (emoties) en het gebied van de wil (drijfveren). In de zorg gaat het erom innerlijke eenzijdigheid te voorkomen en deze drie gebieden ieder voor zich voldoende aandacht en inhoud te geven. Op ieder gebied van het innerlijk leven gaat het om een evenwichtig midden tussen te veel of te weinig dynamiek én tussen te veel of te weinig structuur. Vanuit dit evenwicht zal de zelfontplooiing het beste plaats kunnen vinden. In de zorgverlening nemen kunstzinnige activiteiten een centrale plaats in, omdat deze wezenlijk bijdragen aan het innerlijk leren balanceren en dus aan de zelfontplooiing en aan de bemiddeling met de omringende wereld. Om het innerlijk leven, dat afwisselend bewust en onbewust is, te ondersteunen, worden vaste ankerpunten in de tijd aangebracht en wordt er aangesloten bij ritmen die in de natuur en in de cultuur aanwezig zijn. Ritmisering van de tijd in de dag, de week en het jaar, onder meer door de dagopening en het vieren van jaarfeesten, laat de ziel mee-ademen met de wereld.

Zorgen voor het geestelijk streven – begeleiding van de ander
In ieder mens leeft een geestelijk streven, de wil om zichzelf te verwezenlijken en om vanuit zichzelf iets wezenlijks aan de wereld toe te voegen. Deze wilsrichting brengt de mens mee en krijgt in de levensloop gaandeweg gestalte. In de zorg van de Raphaëlstichting gaat het erom de andere mens in zijn geestelijk streven te ontmoeten. Door de diepere intentie van de ander te leren kennen, kan men als begeleider een eind weegs met de ander meegaan. De begeleider tracht de ander vanuit diens eigen toekomstperspectief te vergezellen. Tegelijk krijgt de begeleider de mogelijkheid zijn eigen toekomstperspectief te verhelderen. De zorgverlening wordt als een wederkerig proces gezien. De gemeenschapszin en het gemeenschapsleven worden door religieuze en culturele activiteiten gevoed. Geestelijke scholing en aandacht van medewerkers is nodig om tot ontmoeting en gemeenschapsvorming te komen.
(Bron: Zorgvisie Raphaëlstichting)