De Raphaëlstichting heeft het sociaal ondernemen hoog op de agenda staan. Iambe en Fermento zijn daar mooie voorbeelden van. Maar ook SpringerUit past in dit rijtje. De drukkerij is al 15 jaar gevestigd op het terrein van Scorlewald. Onlangs hebben er veranderingen plaatsgevonden waardoor het voor de buitenwereld duidelijker is waar de drukkerij voor staat.

Als je SpringerUit binnenkomt, merk je niets van een verandering. Bewoners van Scorlewald zijn hard aan het werk, evenals de eigenaren Hans, Olivier en Martijn. Er loopt wel een nieuwe medewerker rond: Pascal. En ook nieuw: een leerling van De Spinaker, een school voor bijzonder onderwijs. Maar verder… alles zoals het was. Toch is er ‘onder de moterkap’ wel het een en ander gebeurd.

15 Jaar geleden startte Hans Springer de drukkerij op het terrein van Scorlewald. Hans: “Ik heb toen aangegeven dat ik alle investeringen zelf doe en dat ik geen zorggeld wil ontvangen. Bewoners van Scorlewald werkten bij ons en medewerkers van Scorlewald zorgden voor de begeleiding. Ik functioneerde daar eigenlijk tussenin.
Het is vanuit het niets opgebouwd tot een goed lopend bedrijf waar we nu nog steeds de vruchten van plukken. We kunnen nog steeds ‘onze broek ophouden’. En dat zal in de nieuwe constructie ook zo blijven.
Mijn zoon Olivier kwam de drukkerij in 2007 versterken en Martijn is nu al weer drie jaar bij ons. Onze filosofie is dat we het met z’n allen moeten doen. Dus we zijn alle drie mede-vennoot van het bedrijf.

In de drukkerij-wereld speelt de gunfactor een grote rol. Wij kunnen net zo goed drukken als een andere drukkerij. Maar… wíj zijn een maatschappelijke onderneming. We werken met mensen met een beperking en we zijn een milieuvriendelijke drukkerij. Daardoor onderscheiden we ons van de rest.”

Wat is de reden geweest om de ‘constructie’ met Scorlewald te veranderen?
Hans: “Vanuit Scorlewald werd een vraag naar de samenwerkingsvorm gesteld. Een open vraag die ons aan het denken heeft gezet. Er volgden een aantal gesprekken waar het woord ‘Sociale onderneming’ steeds duidelijker in naar voren kwam. Bij een sociale ondermening is geld verdienen niet het hoofddoel, maar een middel om maatschappelijke waarde te creëren.
Zo’n onderneming is bijvoorbeeld Tony’s Chocolonely. Dat bedrijf maakt en verkoopt chocola op een verantwoorde manier met als doel: ‘100% slaafvrije chocola’.”

Olivier: “Eigenlijk waren we natuurlijk al een sociale onderneming, maar om ons nu meer als zodanig te profileren kan Scorlewald ons als een apart bedrijf presenteren aan gemeenten die op zoek zijn naar werkplekken voor mensen die vanuit de WMO aan de slag kunnen.
Daarvoor was het nodig om onze samenwerking met Scorlewald te verduidelijken en op papier te zetten.
Een belangrijke verandering is dat we zelf de zorg over hebben genomen. We hebben nu iemand als werkplaatsleider in dienst: Pascal.

Naast de VOF SpringerUit hebben we een Stichting SpringerUit opgericht. De zorggelden worden naar de stichting overgemaakt en daar wordt o.a. Pascal uit betaald. Het is statutair vastgelegd dat de zorggelden alleen aan zorg mogen worden besteed. We worden gecontroleerd door een Raad van Toezicht. De stichting is kortom een volwaardig dagbestedingsproject. We zijn nu 100% verantwoordelijk. Dat is nieuw.”

Hans: “En vanaf buiten krijgen we dagbesteders, zoals jongeren van De Spinaker (school voor Speciaal onderwijs).
Olivier: “Deze jongen heeft moeite om zich te concentreren. Wij gaan hem daarbij helpen zodat hij op termijn klaar is om een baan in de buitenwereld te zoeken.

Het is nu – ook naar onze klanten toe – helder waar we voor staan en hoe we werken. Voorheen was het voor de buitenwereld wel eens onduidelijk. Ondernemers hadden ook wel eens het idee dat we met subsidies werkten en dat er dus sprake was van oneerlijke concurentie. Of… in de krant stond soms dat we een bedrijf waren waar mensen met een beperking voor werkten. Formeel klopte dat natuurlijk niet omdat het bewoners van Scorlewald waren die werden begeleid door medewerkers van Scorlewald.”

Martijn: “Er is niet veel veranderd, maar toch.. ik vind dat de nieuwe opzet een stukje rust geeft; de dingen lopen wat gestroomlijnder. We hebben de werkprocessen meer in handen.”

Olivier: “Leuk om te vermelden is dat er op de drukkerij ook een praktijkopleiding voor grafisch werknemer gaat komen, met zo’n praktijkhandboek zoals die ook bestaat voor assisistent-bakker of lunchroommedewerker.”